در مشهد مقدس هر ساله با قرائت «یا مقلب‌القلوب»، نوای نقاره‌ها آغاز می‌شود. این یکی از زیباترین حس‌هایی‌ست که از این نوا برای مردم به گوش می‌رسد و احسن‌الحال‌شان می‌شود و دلیل هم دارد. نقاره‌های بارگاه امام رئوف همیشه در مراسم مختلف مذهبی از ولادت تا عید فطر و قربان در کل مشهد به صدا درمی‌آیند و این صدا با احساسات مذهبی مردمان این دیار عجین شده، این حس نهادینه شده در نوروز با مراسم باستانی ایرانی معجونی از حسن همجواری اسلام را به دست می‌دهد که در نوع خود منحصر به فرد است. این نغمه‌ی مکرر اونیسونِ گروهی، با خود حسی را به ارمغان می‌آورد که با هیچ محرکی دیگر قابل جایگزینی نیست.

نقاره زنی از آیین‌های کهنی است که در حرم مطهر امام رضا علیه السلام اجرا می‌شود، نمادی مورد احترام با طرفداران بسیار که نشان از عظمت، شکوه و شادمانی در آستان قدسِ مقدس دارداینجا، نوای نقاره‌ها و طبل‌ها که پیشینه ذهنی زوار را در معجونی از لطافت‌های مذهبی و زمان نمایی اذان و شفا و اعیاد جلوه‌گر شده را با نوروز توامان می‌کند تا این حظ شنیداری از سه عنصر روحبخش حرم و نقاره و نوروز به حسی منحصر به فرد منتهی شود. در این زمان زائران و مجاوران در لحظه سال تحویل با حضور در صحن و سرای حرم امام رضا علیه السلام سال جدید خود را متبرک می‌کنند.

نقاره زنی از آیین‌های کهنی است که در حرم مطهر امام رضا علیه السلام اجرا می‌شود، نمادی مورد احترام با طرفداران بسیار که نشان از عظمت، شکوه و شادمانی در آستان قدسِ مقدس دارد.

نقاره‌خوانی، نوای معنوی رو روحبخشی‌ست که بسیاری از مردم با آن، حس خوش و مثبتی را تجربه می‌کنند. نمی‌شود انسان زائر یا مجاور حرم باشد و این نوای زیبا را نشنود یا خود را برای شنیدن آن به حرم نرساند. آیین نقاره‌زنی قدمت بسیار دارد و با گذشت سال‌ها اصالت خود را حفظ کرده است. این مراسم با برنامه خاصی، همه‌روزه به‌جز ماه‌های محرم و صفر و روزهای شهادت ائمه، در حرم زیبای امام رضا (ع) اجرا می‌شود و عاشقان بسیاری دارد. البته نقاره‌خوانی در روز میلاد امام رضا (ع) نیز به‌صورت ویژه برگزار می‌شود.

آیین نقاره‌خوانی، خاص حرم رضوی است. نقاره‌زنان جایگاه مشخصی در حرم دارند و هرکدام نقشی را در این اجرای موسیقایی برعهده می‌گیرند. نقاره نوازی، ذکر خاصی دارد که سینه به سینه در نقاره خوان‌ها منتقل شده و همواره اصالت خود را حفظ کرده است.

نقاره، سازی کوبه‌ای است. چهار نوع طبل با نام‌های سرچاشنی، گاه برگاه (گورگه، گورگ)، تخم‌مرغی و ساده (میانه) در نقاره خوانی حرم استفاده می‌شود. طبال‌ها با دو چوب به طول تقریبی ۲۰ سانتی‌متر بر آن‌ها می‌کوبند. طبل سرچاشنی کوچک و چدنی است و صدای زیر تولید می‌کند که به‌عنوان طبل اصلی در تمام مدت نقاره خوانی نواخته می‌شود.

سه طبل دیگر مسی هستند با اندازه‌های بزرگ و متوسط که صدای بم تولید می‌کنند و با هماهنگی خاصی به‌طور متناوب یا یکی در میان، هم‌نوا با کرنا نواخته می‌شوند و حالت شاد به این نوا می‌دهند. طول کرنا بین ۱۰۰ تا ۱۲۰ سانتی‌متر از جنس مس یا برنج است که سوراخ ندارد. این ابزارها همه در مشهد ساخته می‌شوند.