۵۵آنلاین :
زماني در فاصله سال هاي ١٣٧٤ تا ١٣٧٧ در ستاد هماهنگي امور ايمني و آتش نشاني كشور به عنوان دبير ستاد در وزارت كشور كار مي كردم، موقعيتي كه امكان آشنايي نزديك با آتش نشانان فداكار و مظلوم را در سراسر كشور به من داد. در آن سال ها تلاش بسيار كرديم تا وضعيت آتش نشاني هاي شهرداري ها بهتر شود و اقدامات خوبي هم انجام شد مانند تعيين ٧ مهر به عنوان روز ملي آتش نشاني، اخذ موافقت مقام معظم رهبري و فرماندهي كل قوا براي استفاده از خدمات سربازان وظيفه ليسانس به بالا در آتش نشاني ها، طراحي آرم يكسان براي آتش نشاني هاي كشور كه شادروان مرتضي مميز انجام داد، طراحي و تصويب درجه و لباس براي آتش نشان ها و كارهاي خوب ديگري كه همكارانم پس از من انجام دادند.
اما موضوعاتي بود كه هيچگاه حل نشد و هميشه آتش نشان ها از آن ها گله داشتند مانند شهيد محسوب نشدن آتش نشان ها در صورت فوت در هنگام حوادث يا جريمه شدن خودروهاي آتش نشاني در هنگام ماموريت. مشكل به ماهيت حقوقي آتش نشاني ها برمي گشت كه بخشي از سازمان اداري شهرداري ها بودند و قوانين براي آن ها اقتدار سازمان هاي شبه نظامي را به رسميت نمي شناخت. حتي براي راه اندازي آتش نشانان داوطلب هم كارهايي انجام شد اما مشكلات حقوقي براي مديران آتش نشاني ها پديد آورد زيرا قوانين موجود تنها براي بسيج و هلال احمر امور داوطلبانه را به رسميت مي شناخت.
شايد حادثه تلخ ريزش ساختمان پلاسكو و شهادت تعدادي از آتش نشانان مظلوم و فداكار تلنگري براي اقدامات جدي در جهت ارتقاي سازمان هاي آتش نشاني باشد.
دیدگاه تان را بنویسید