ارزش حقوق کودک

۵۵آنلاین :

سید محمد حسین کاظمی

دانشجوی علوم سیاسی

کودک برای رشد و تحول نیاز به فراهم شدن محیط مساعد دارد،محیطی که کلید اصلی آن"مراقبت والدین"است.مراقبت به معنای درک کردن،شناختن،دوست داشتن،پذیرفتن،برانگیختن انگیزه های کودک،تامین نیازهای تغذیه ای و پوشاک و حفاظت ازکودک در برابر بیماری ها ودر مهمترین کلام انتظار مناسب داشتن از توانایی های کودک است.

والدین باید بتوانند نیازهای فزاینده و درطول زمان کودک را در فرآیند رشد فهم کرده و درصدد رفع آن برآیند.میزان وابستگی و علاقه دوطرفه میان والدین وکودک،توانایی او را برای یادگیری و دانستن مطالب جدید افزایش می دهد.درحالی که بدرفتاری با کودک و عدم توجه به نیازهای او می تواند باعث ایجاد اختلال روانی مانند پرخاشگری در دوران بزرگسالی و حتی زمان رشد کودک شود.

تا به اینجا متوجه این موضوع شده ایم که خانواده نقش بسیار مهم و تاثیرگذاری در تربیت وآینده کودکان دارد،اما باید به این مسئله نیز توجه شود که آیا حقوق کودکان رعایت می شود؟آیا کودکان باخشونت والدین بزرگ می شوند؟آیا تنبیه بدنی یک اصل جدایی ناپذیر در خانواده است؟

در نتایج مطالعه صورت گرفته توسط سازمان ملل،موضوع تنبیه بدنی کودکان درحالت هشدار قرار گرفته و وضعیت مطلوبی ندارد.همچنین براساس تحقیق یونیسف تنها 5درصد کودکان دنیا تحت پوشش قوانین حمایت از حقوق کودکان هستند و ازآنها دربرابر تنبیه بدنی حمایت می شود.

یکی از موفقیت ها در زمینه حقوق کودک،تدوین لایحه حقوق کودکان ونوجوانان در50ماده است.در زمینه تدوین قوانین،دستور العمل ها و آئین نامه ها حرکت های خوبی صورت گرفته و ساختار های خوبی ایجاد شده است ولی مسئله‌ ای که علیرغم تمام تلاش های صورت گرفته ما را همواره نگران می کند،مسئله خشونت و تنبیه بدنی کودکان است.متاسفانه خشونت و تنبیه بدنی بصورت عرف،در قالب تربیت کودک به دو بخش عمده یعنی خانواده و مربیان آموزشی اعمال می شود.

مشکل اصلی در جامعه ی ما این است که تنبیه بدنی بعنوان یک سبک تربیت تصور می شود.این عملکرد رفتاری است که از نسل های گذشته به ما ارث رسیده و قطع این خط باطل که پدران ما فرزندان را چنین تربیت کرده اند وما هم به این روش باید فرزندان خود را تربیت کنیم،در صورتیکه در جامعه ی کنونی و طبق نظر سازمان های جهانی نظیر یونیسف این عمل غیر قانونی و غیر مجاز است.

این نوع تربیت باعث می شود که کودک رشد شخصیتی نداشته باشد،یا تربیت کودک بصورت عکس عمل کند ویا مقاومت نشان دهد و همینطور شخصیتی قلدرمآبانه پیدا کند و درنهایت خود نیز به خشونت کشیده شود.

این روند تنبیه بدنی که ازسوی والدین انجام می شود در فقه اسلامی و نظام بین المللی حقوق کودک ممنوع و قبیح است و باید نهادهای مسئول در حل این مسئله تلاش بیشتری کنند.همچنین باید در نظر داشت که این روند ناصحیح جامعه پذیری که از سمت خانواده ها به نسل جدید رسیده است،باید به‌هرحال در نقطه ای به پایان برسد.بعنوان یکی از بهترین راه حل ها(که اکنون در کشورهای توسعه یافته در حال اجراست)برای حل این معضل که در تربیت نسل های آینده تاثیر می گذارد،آموزش صحیح خانواده ها و زوج هایی که در شرف ازدواج هستند،صورت بگیرد.یعنی باید کارگاه های آموزشی برای خانواده ها در باب تربیت صحیح و آموزش نسل جدید سالم و مفید برای آینده هر کشور صورت بگیرد.