میل به شهرت طلبی نوجوانان در دنیای مجازی

۵۵آنلاین :

مترجم: مینا شهری

کنترل نوجوانان در ارتباط با دنیای مجازی، امری بدیهی است. رسانه‌های اجتماعی، نقش مهمی در توسعه‌ی عواطف و ارتباطات نوجوانان دارند. بر خلاف تماشای تلویزیون، که فرد تنها تماشاگر است و نقشی ایفا نمی‌کند، در دنیای مجازی نوجوانان قادر به مکالمه، اشتراک‌گذاری، دوست‌یابی، ارتباط، اظهار نظر و سایر ارتباطات اجتماعی هستند.

اما بزرگترین آسیب دنیای مجازی به نوجوانان، تمایل کاذب آن‌ها به شهرت‌طلبی است. کسب شهرت از طریق دنیای مجازی، یکی از آسان‌ترین روش‌های مطرح شدن در دنیای امروزی است. هر کسی با ساختن یک پروفایل در یک شبکه‌ی اجتماعی پر مخاطب و به اشتراک‌گذاری محتوای جذاب، می‌تواند مخاطبان بسیاری جذب نماید. افراد بالغ در این فضا ممکن است اهدافی تجاری، رسانه‌ای، ارتباطی و غیره را دنبال کنند، اما بسیاری از نوجوانان، با مشاهده‌ی این حجم از مخاطب، ممکن است دچار توهم شهرت شده و میل به حفظ و افزایش آن باعث شود بخش عمده‌ای از زمان‌های مفید خود را در این فضا و در راه تولید مخاطبان بیشتر صرف و اتلاف نمایند.

سرمایه‌ی کودکان و نوجوانان، انرژی بدنی و ذهنی آن‌ها است که باید در راه‌های صحیحی هم‌چون تحصیل علم، ورزش و خلاقیت صرف شود. دوستی‌های بین نوجوانان باید در دنیای واقعی شکل بگیرد و ذهن آن‌ها باید در مسیر درست هدایت شود.

راه‌حل چیست؟

محروم کردن نوجوانان از دنیای مجازی، امری غیر منطقی و روشی نادرست است. این فضا فارغ از معایب آن، روشی مناسب برای حفظ ارتباط آن‌ها با دوستان و معلمانشان در خارج از دنیای مدرسه و هم‌چنین جستجوی محتوای درسی و علمی است.

اما والدین باید در دنیای حقیقی و در محیط امن خانواده، بستری مناسب برای رشد و تربیت فرزندان فراهم نمایند. کودکان و نوجوانانی که در محیط خانه به اندازه‌ی کافی عشق و محبت دریافت می‌کنند، نیازی ندارند که این توجه را در فضایی دیگر جستجو نمایند.

برای فرزندان خود وقت بگذارید. روز‌هایی در هفته را در کنار هم به ورزش و تفریح بروید. او را بابت موفقیت‌ها و پیشرفت‌های هر چند کوچکش تشویق کنید. فرزندتان را با دیگران مقایسه نکنید و برای توانایی‌های او ارزش قائل شوید. با آن‌ها همدردی کنید و احساسات آن‌ها را به تمسخر نگیرید. با فرزندان خود با احترام رفتار کنید و حرمت آن‌ها را نگاه دارید.

والدین آینه‌ی رفتاری فرزندان هستند. فرزندان سخن گفتن، خندیدن، محبت کردن، عشق ورزیدن، تلاش و امید به آینده را از والدین خود می‌آموزند. سعی کنیم به جای تربیت فرزندانمان، ابتدا خود را اصلاح نموده و الگوی مناسبی برای آن‌ها باشیم.

نکته‌ی مهم در ارتباط نوجوانان با دنیای مجازی این است که والدین نیز از این فضا به درستی استفاده کنند. اگر خود ما به طور مداوم وقتمان را در دنیای مجازی صرف می‌کنیم یا به طور آشکار استفاده‌ی نا صحیحی از این فضا داریم، نمی‌توانیم توقع داشته باشیم که فرزندانمان دنباله‌رو مسیر ما نباشند.

به یاد داشته باشید که شما نخستین معلم فرزند خود در زندگی هستید. همان‌گونه که راه رفتن و حرف زدن را به آن‌ها آموختید، باید غرور و اعتماد به نفس را نیز در آن‌ها تقویت نمایید. با توجه به نیازهای عاطفی و روانی فرزندان، احتمال آسیب دیدن و آسیب رساندن آن‌ها در سایر فضاهای مجازی و غیر مجازی تا حد چشم‌گیری کاهش پیدا می‌کند.