[زهرا جعفرزاده] جمعی از پرستاران گیلانی در اعتراض به فراخوان ساختگی دانشگاه علوم پزشکی گیلان و ارایه قراردادهای ٨٩ روزه به جای یک‌ساله در بحران کرونا، روز گذشته مقابل وزارت بهداشت تجمع کردند، اما نتیجه‌ای حاصل نشد و همه آنهایی که شبانه به سمت برج‌های دوقلوی وزارت بهداشت رفته بودند، حالا با دست خالی دوباره در جاده تهران - رشت قرار گرفتند.
ماجرا از چه قرار است؟
دانشگاه علوم پزشکی گیلان هفتم اسفند سال گذشته فراخوانی برای جذب نیروی پرستار و فعالیت در بخش کرونای بیمارستان‌ها داد. در این فراخوان صحبت از قراردادهای ٨٩ روزه شده بود؛ قراردادهای ٨٩ روزه، قراردادهایی بدون تعهد بیمه، ساعتی و بدون مزایاست و پس از پایان، تعهدی برای تمدید آنها وجود ندارد، اما کسی استقبال نکرد. دانشگاه علوم پزشکی گیلان این‌بار از شیوه دیگری برای جذب پرستار استفاده کرد. در فراخوان جدید دیگر حرفی از قراردادهای سه ماهه به میان نیامد و اعلام شد که با پرستاران قراردادهای یک‌ساله و شرکتی بسته می‌شود. پرستاران بیمارستان‌های خصوصی و آنهایی که پس از فارغ‌التحصیلی دوره طرح‌شان را می‌گذراندند، از فراخوان جدید استقبال کردند و با بررسی‌های نظام پرستاری رشت و سایر بخش‌ها به پرستاران این اطمینان خاطر داده شد که قطعا با آنها قرارداد یک‌ساله منعقد می‌شود و جای نگرانی نیست. با این اتفاق پرستارانی که در بیمارستان‌های خصوصی فعال بودند، مدارک‌شان را به شرکت آوا سلامت به‌عنوان شرکتی که قرار بود با آنها قرارداد یک‌ساله منعقد کند، ارایه کردند و راهی بیمارستان‌های دولتی شدند. از میان تمام بیمارستان‌های دولتی گیلان، بیمارستان رازی بیشترین نیرو را گرفت، چراکه به عنوان مهم‌ترین و در عین حال شلوغ‌ترین بیمارستان رشت شناخته می‌شود و در اسفند تبدیل به سانتر کرونا شد. مسئولان بخش پرستاری بیمارستان‌ها حتی با اشتغال پرستاران در دو بیمارستان هم مخالفت کرده بودند و از آنها خواستند شیفت کامل را در بیمارستان دولتی بگذرانند. به همین دلیل حتی پرستارانی که در جای دیگری فرصت شغلی داشتند، آنجا را ترک کردند و به‌طور کامل در اختیار دانشگاه علوم پزشکی گیلان قرار گرفتند. آنها را به چند بیمارستان در رشت، تالش، فومن، صومعه‌سرا، هشتر و ... معرفی کردند. اسفند تمام شد و از قرارداد خبری نشد. فروردین آمد و باز هم خبری نشد. اواسط اردیبهشت دانشگاه برگه‌ای مقابل پرستاران گذاشت که حکایت از قرارداد ٨٩ روزه بدون بیمه و کارانه و مزایای دیگر داشت. همین شد تا صدای اعتراض آنها هم بلند شود.
از اینجا مانده و از آنجا رانده
پرستاران می‌گویند دانشگاه علوم پزشکی گیلان آنها را فریب داده و حالا خود دانشگاه هم دستور داده است که قراردادهای ٨٩ روزه تمدید نشود و عملا پرستاران از اینجا مانده و از آنجا رانده شدند. نه می‌توانند به بیمارستان‌های خصوصی برگردند و نه در بیمارستان دولتی جایی دارند. یکی از این پرستاران با ٦سال سابقه به «شهروند» می‌گوید که رئیس بیمارستان خصوصی که قبلا در آنجا فعالیت داشت، اعلام کرده است افرادی که از بیمارستان رفته‌اند، نباید دوباره به کار گرفته شوند. او که نخواست نامش در گزارش بیاید، ادامه می‌دهد: «دانشگاه علوم پزشکی چنین مجوزی برای استخدام نیرو نداشته. آنها درنهایت می‌توانستند قراردادهای ٨٩روزه با پرستاران منعقد کنند نه یک ساله و شرکتی با مزایا. چرا که باید هزینه‌ها را خودشان تأمین می‌کردند.» این پرستار می‌گوید هر زمان که پیگیر قراردادهایمان می‌شدیم به ما می‌گفتند صبر کنید. تعطیلات است. کرونا آمده شرایط سخت است. طول می‌کشد. همین‌طور ما را فریب دادند: «نمی‌دانستیم قرار است سه ماه بدون حقوق و بیمه کار کنیم.» او یکی از پرستارانی است که در این دوره شرایط سختی در بخش کرونا بیمارستان رازی داشته: «از هجدهم اسفند در بخش آی‌سی‌یو بیمارستان رازی رشت کار می‌کنم و شاهد اتفاقات تلخی بودم. بیماران مثل برگ خزان می‌افتادند. »این پرستاران قبل از ارایه قراردادهای ٨٩ روزه، در هفدهم اردیبهشت تجمعی در مقابل دانشگاه علوم پزشکی گیلان داشتند: «نامه‌ای با امضای ٤٠٠ نفر از ٥٣٦ نفری که به این صورت در بیمارستان‌های دولتی مشغول به کار شده بودند، تهیه و به استانداری گیلان ارایه دادیم. آنها فقط وعده پیگیری دادند.» خانم «ن» پرستار دیگری است که شرایط مشابهی دارد. او می‌گوید برای کار در بخش دولتی، آن هم با بیماران مبتلا به کرونا، تحت فشار زیادی از طرف خانواده خود و همسرش بوده. فرزندش نوزاد است و تمام این مدت از طرف همسرش مراقبت می‌شده. قرارداد او هم خرداد تمام می‌شود و باید مستقیم به خانه برود. مسئولان وزارت بهداشت روز گذشته به آنها گفته‌اند که «بخشنامه‌ای که از سوی وزارت بهداشت به دانشگاه علوم پزشکی گیلان داده شده جذب نیرو براساس قراردادهای ٨٩ روزه تا پایان کرونا و بدون تعهد استخدام دایم و مستمر بوده است.» این پرستار می‌گوید مسئولان متوجه نیستند که ما سه ماه است حقوق نگرفته‌ایم و بیمه نداریم. آن هم در روزهایی که بیشترین فشار را تحمل کردیم: «اگر با ما قرارداد شرکتی می‌بستند حقوقمان به چهار و نیم‌میلیون تومان می‌رسید.»
جامعه پرستاری ملتهب است
محمد شریفی مقدم، دبیرکل خانه پرستار، ماجرای این پرستاران را می‌داند و از شرایطی که برای این افراد آن هم در دوره‌ای که سخت‌ترین شرایط را داشته‌اند، گلایه می‌کند. او به «شهروند» می‌گوید: «با تعریف و تمجید از پرستاران احساسات آنها را برانگیختند حالا با آنها این رفتارها را می‌کنند. بیماران مبتلا به کرونا هر نفسی که می‌کشند و هر عطسه و سرفه‌ای که می‌کنند پر از ویروس است که به سمت پرستاران می‌رود. استرس و اضطراب ناشی از بیماری و فشارهای روانی زیاد، مسائلی است که پرستاران در این مدت با آن روبه‌‌رو بوده‌اند.» به گفته او جامعه پرستاری ملتهب است. بیکاری و برخورد توهین‌آمیز با پرستاران گیلان در شرایطی است که به گفته شریفی مقدم، تاکنون ٦نفر از پرستاران این استان در اثر ابتلا به کرونا جان‌شان را از دست داده‌اند. محمد حسین دلسوز، رئیس نظام پرستاری رشت هم با انتقاد از این برخوردها، اقدام دانشگاه علوم پزشکی گیلان را تخلف می‌داند: «از این ٥٣٦ نفر ٢٦٧ نفر از بیمارستان‌های خصوصی آمده بودند و مابقی نیروهای طرحی بودند. البته اگر نیروهای تأمین اجتماعی و مرکز ١١٥ را در نظر بگیریم تعدادشان به بالای ٦٠٠نفر می‌رسد.» به گفته او، ماجرا با رئیس سازمان نظام پزشکی در میان گذاشته شده و از قوه قضائیه، دولت و وزارت بهداشت درحال پیگیری است.
استخدام این افراد باید مصوبه ستاد مقابله با کرونا شود
محمدحسین قربانی، نماینده تام‌الاختیار وزیر بهداشت در استان گیلان که بعد از شادنوش به این سمت منصوب شد و این تصمیم قبل از انتصاب او گرفته شده، می‌گوید که این اتفاق به دلیل ناآگاهی دانشگاه از قوانین رخ داده است. او به «شهروند» می‌گوید در آن دوره رئیس بیمارستان مبتلا به کرونا بود و تمام این تصمیمات از سوی معاونان او گرفته شد. به گفته او زیرساخت‌ها و مجوز برای استخدام این افراد وجود ندارد مگر در شرایط خاص. چرا که دانشگاه مجوز استخدام به این صورت را ندارد: «پیشنهاد من این است که این پرستاران قراردادها را امضا کنند. ما هم از وزیر بهداشت خواستیم تا استخدام این افراد که تعدادشان هم بالا نیست مصوبه ستاد مقابله با کرونا شود تا مجوز استخدام‌شان صادر شود.»
چی شد که در جامعه ما دروغ اینقدر رایج شد