همه ما با غُرزدن آشناییم. همه ما گاهی غُر می زنیم و حتی گاهی به غُر زدن دیگران، غُر می زنیم. غُر زدن یا شِکوه کردن از ابتدایی ترین غرایز جانوران است که البته در ما انسانها به تکامل رسیده است.
از شوخی گذشته بر اساس مستندات علمی غُرزدن واکنش طبیعی آدمی در شرایط و موقعیت‌های بحرانی است. بنا به مطالعات در یک مکالمه عادی هر فرد در دقیقه لااقل یک بار به مخاطب خود غُر می زند.
غُرزدن چیست؟
اول ببینیم معنای غُرزدن چیست؟ لغت نامه دهخدا غُرزدن را چنین معنا می کند: غر زدن . [ غ ُ زَ دَ] (مص مرکب ) آهسته سخن گفتن از سر خشم . غُرغُر کردن . سخن گفتن اعتراض آمیز. با کلماتی نامفهوم ناخرسندی نمودن . لَندیدن . غُر و لَند کردن.
ما ایرانی ها بین خودمان به غُرزدن مشهوریم. از قضا ترور بلَک نویسنده کتاب "سه مرحله ساده" در این مورد می گوید: "هیچ چیز بهتر از یک مخالفت کوچک نمی‌تواند مردم را با یکدیگر متحد سازد".
روان- جامعه شناسان دریافته‌اند، آسان‌ترین راه ممکن برای برقراری یک رابطه دوستانه، ارتباط‌گیری از طریق چیزهای منفی است! دقیقاً به همین علت است که انسان ذاتاً علاقه زیادی به غُرزدن چه در حوزه های عمومی و چه فردی، خصوصی و حتی در خلوت با خود دارد. (شما را نمی‌دانم اما من، وقتی کار نوشتن خوب پیش نمی‌رود خودم به خودم غُر می‌زنم.)
غُر و لَندهای روابط زناشویی
در این درس به غُرزدن در حوزه عمومی کاری نداریم، به غُرزدن‌های فردی هم ورود نمی‌کنیم؛ در عوض با تازه‌ترین یافته‌های مطالعات عصب شناسی و روانشناسی در مشهورترین غُرغُر ها یعنی "غُر و لَندهای روابط زناشویی" آشنا می‌شویم و چند تکنیک را برای مدیریتِ این غریزی‌ترین رفتار مرور می کنیم.
غُرزدن دائمی آسیب مغزی و اختلال شناختی در پی دارد
بنابه نتایج پژوهشی که در دانشگاه استنفورد انجام شده، وقتی ما شروع به غُرزدن می‌کنیم مغز فرمان ترشح هورمون استرس یا همان کورتیزول را به غدد فوق کلیوی صادر می کند.
استمرار دائمی غُرزدن و ترشح هورمون کورتیزول می تواند به ارتباطات نورونی مغز آسیب بزند.
علاوه بر این عصب شناسان نشان داده‌اند که غُر و لَند نواحی مغزی فعال برای حل مسئله و عملکردهای شناختی را در ما مختل می کند.
به بیان سادۀ دکتر ترویس برادبری در کتاب "هوش هیجانی 2.0": با شکایت های مکرر، مغز شما وارد چرخه‌ای معیوب می‌شود که در آن بستر برای غُرزدن های بیشتر در آینده هموار است.
با گذشت زمان، صرف نظر از اتفاقاتی که در پیرامون ما رخ می‌دهد، غُرزدن تبدیل به بخشی از عادت‌های روزمره می شود: شِکوه جای خود را به عنوان رفتارِ پیش فرضِ ما باز می‌کند و طبعاً نحوه برخورد دیگران نیز با ما تغییر خواهد کرد.
عصب شناسان دانشگاه استنفورد اثبات کرده اند که غُر و لَند دائمی می‌تواند منجر به کاهش اندازه بخشی از مغز و به اصطلاح آب رفتن هیپوکمپوس شود؛ ناحیه ای از مغز که نقش مهمی در حل مسئله و تفکر هوشمندانه دارد. حتی تصور آسیب به این منطقه نیز وحشتناک است. این ناحیه از جمله اولین مناطقی است که در بیماری آلزایمر تحلیل می رود.
خبر خوب: غُرزدن به طول عمر می‌افزاید
اما اگر غُرزدن تماماً منفی است چگونه با اصل "انتخابِ طبیعی" و این که یکی از ابتدایی‌ترین غرایز آدمی است، می‌خواند؟
خبر خوب این است که غُرزدن به طول عمر آدم می افزاید. مطالعه‌ای از مجله علوم اعصاب نشان می‌دهد که سرکوب احساسات و عدم ابراز آنها، منجر به کاهش طول عمر انسان خواهد شد. بدین ترتیب زمانی که خود را با غُرزدن خالی می‌کنیم، از آن احساسات منفی مخرب هم رها می‌شویم.
چگونه غُر بزنیم؟
روانشناسان و روان درمانگران اصولی را توصیه می‌کنند که با رعایت آنها می‌توان ضمن برخورداری از فواید غُرزدن آسیب‌های آن را کاهش داد.
در ادامه با تکنیک‌ها و توصیه های کاربردی برای مدیریت غُرزدن آشنا می شوید تا با رعایت آنها از کیف غُرزدن برخوردار شوید.
دیدگاه تان را بنویسید