روز بد وجود ندارد، یا روز خوبی است، یا روزی است برای کسب تجربه

روز بد وجود ندارد، یا روز خوبی است، یا روزی است برای کسب تجربه

موسی دُرّانی

کنشگر فرهنگی-اجتماعی بلوچ

امروز هوای زاهدان بهاری است و البته بارانی. چند روزی است ماشین ندارم. بیرون رفتم. منتظر تاکسی شدم. ۲۰دقیقه یا بیشتر منتظر ماندم تا پرایدی جلوی پایم ترمز کرد. راننده، جوان سر‌خوش و خنده‌رویی بود. به میدان فلسطین رفتم. موقع برگشتن باران باریدن گرفت. تا آمدن ماشینی، خودم را به سایبان مغازه‌ای رساندم. هیچ ماشینی ترمز نکرد. نداشتن ماشین، باران، نبود تاکسی و یکی،دو مساله دیگر یواش‌یواش مرا به ورطه پرخاشگری و عصبانیت و کلافگی سوق می‌داد. کلافه از این وضعیت، توجهم را به باران و نسیمِ دل‌نواز بهاری معطوف کردم. زیرِ لب زمزمه کردم، "نرم‌ نرمک می‌رسد اینک بهار/ خوش‌به‌حال روزگار".

به خودم یادآوری کردم، خود‌خوری و اعصاب‌خردی فایده‌ای ندارد. دم را غنیمت بدان که به قول خیام نیشابوری "خوش باش دمی که با طرب می‌گذرد".

اندیشیدم به‌جای اوقات‌تلخی، تجربه نهفته امروز را درک کنم. به یاد جمله‌ای که سالیان پیش خوانده بودم، افتادم. "روز بد وجود ندارد یا روزِ خوبی است یا روزی است برای تجربه‌ کسب کردن".

ماشینم تعمیرگاه است. در این روزهای سخت اقتصادی، تورمِ مزمن و گرانی‌هایِ کمرشکن، سرو‌کله زدن با تعمیرگاه و مکانیک خود به تنهایی حوصله‌بر و آزاردهنده است. این روزهای بی‌وسیله‌ای مرا به شکرگزاری بیشتر رساند. یادم آمد روزهایی که شاد و زَفت و فربه و گلگون هر دم و ساعتی ماشین را استارت کرده و بی‌معطلی و بدون انتظار تاکسی به هر جا اراده‌ می‌‌کردم می‌رفتم. راست گفته‌اند: وقتی چیزی را از دست بدهی، ارزش آن را بیشتر می‌دانی.

البته من همیشه بابت نعمت‌های الهی شاکرم و "خدایا شکر و سپاست"، ورد زبانم است. اما شکر واقعی، شکرگزاری عملی است.

در کلام الهی می‌خوانیم "اعملوا آل داوود شکراً " گویا شکرگزاری را یک "کارکرد و رفتار" معرفی می‌کند.

حضرت مولانا به درستی می‌گوید: "شکر نعمت، نعمتت افزون کند"(لَئِنْ شَکَرْتُمْ لَاَزِیدَنَّکُمْ).

جراحی‌های زیبایی؛ تب اجتماعی یا میل اعتیادگونه

عزمم را بیشتر از قبل جزم کردم، اجازه ندهم، مسائل روزمره اوقاتم را تلخ کنند. چون با وجود این‌همه گرفتاری و مشکلاتی که متأسفانه بخشی از تجربه زیسته هر روزمان شده است، اگر زیبایی‌های زندگی را نبینیم از پای درمی‌آییم. "زندگی حاصل عشق است و امید/کسی از یأس به جایی نرسید".